In de vorige blog heb ik beloofd om wat meer over het afscheid te zeggen. De laatste weken staan echt in het teken van afscheid nemen. Ik hoorde van de week de treffende uitspraak:
“ Afscheid is een beetje sterven”.
Nou, dat is zeker zo. Zo voelt dat, zo ervaren we dat ook echt. Aan de andere kant is bezig zijn met het naderend afscheid ook heel mooi. Je spreekt je waardering uit naar famili
Maar ook deze laatste weken wordt er nog hard gewerkt in de afrondingsfase. Afgelopen woensdag was Guido zijn laatste werkdag. (zie foto)
Best heel raar, werkeloos te zijn! Ook zijn de spullen die we nodig hebben aan boord zijn inmiddels gebracht bij Mercy Ships Holland. (zie foto)
Daar vandaan word het verscheept naar het schip, zodat we het hebben als we daar aankomen. Het huis is inmiddels steeds leger, wat een heerlijk gevoel is! Alles wat de afgelopen tijd in je hoofd zat, kan je nu eindelijk inpakken. En daarbij zijn we naast moe, ook heel erg verwonderd. Hoe konden we vier maanden geleden nog opzien tegen alles wat er gebeuren moest (en dat was echt heel veel!), als we terugkijken, is het zo mooi om te zien hoe we geholpen zijn. Door mensen, door tekenen in de lucht (regenboog, teken van Gods trouw), maar vooral door God Zelf. Hij had dit hele plan al, Hij zet precies de mensen in die voor ons nodig zijn. Hij bestuurt en regeert alles. En dat heeft ons zoveel kracht gegeven!
Verwonderd… ja, verwonderd over Gods weg. Maar ook verwonderd over de enorme inzet van velen om ons heen. Ik zal proberen wat op te noemen:
Een biddende gemeente, fijne en troostvolle appjes en kaartjes, de thuisfrontcommissie (wat een zegen!), de vele oppas, mensen die bijv. koffers, speelgoed of kleding schenken, mensen die de laatste weken voor ons koken, hulp bij verhuizen, mensen die even langskomen en een knuffel brengen, de Engelse les, de school die de kinderen voorbereidt op hun vertrek, de vele (spontane) acties, interesse van collega’s, etentjes, het krijgen van laptop en telefoon, boekjes, de vele giften/sponsoring op allerlei manieren... Het was soms te veel om te bevatten. Iedereen hartelijk dank!
Er is zeker ook een tijd geweest dat we dachten: waar beginnen we aan! Ook momenten dat we echt niet meer na konden denken, dat we kampten met erge moeheid en hoofdpijn. En, ondanks dat we deze week als gezin volledig aan de buikgriep zijn, zijn we verwonderd. Ziek en toch verwonderd. ;-)
Het spijt ons wel dat we jullie een beetje verwaarloosd hebben door alleen maar met onszelf bezig te zijn. Weet, dat we wel degelijk voor jullie (als achterblijvers) bidden.
Mattheüs 11:28-30
“Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel, want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht.”
Gebedspunten:
- Wilt u mee bidden voor de veiligheid voor de mensen aan boord nu de terugreis start naar het dok op Gran Canaria? Het schip word daar onderhouden de komende 1-2 maanden.
- Wilt u ook mee danken voor alle hulp die geboden wordt?