Krimpen aan den IJssel: 2:30 ‘s nachts…. Ik word wakker van een schril huilen naast mij in de wieg. Zonder mijn ogen te openen rol ik m’n bed uit, pak een warm knulletje uit z’n bedje en stommel naar beneden…. Daar word ik langzaam een beetje wakker en help de jongeheer om te drinken. Alles op de tast, om zijn dag-nachtritme niet te verstoren 😊 Terwijl hij lekker ligt te drinken, word ik steeds iets meer wakker en valt het me op dat de nacht altijd zo stil is. Zo donker, koud en stil. Het heeft iets geheimzinnigs, iets wat er altijd voor zorgt dat ik ga nadenken en mijmeren….