Maarten:

I like eating with Peter Plumber. Ik zag Peter Plumber weer op de Global Mercy! Hij zag mij ook! En toen ging ik met hem eten. Ik zag hem heel vaak at the Global Mercy. Ik zag hem in de diningroom (= de eetzaal) en in onze cabin. Omdat we hadden een probleem met de kraan. Toen ging ik hem helpen, met het fixen. De buis ging ik fixen, die was “leaking” (=aan het lekken). En toen ging ik iets anders doen. Eén dag toen ging ik naar de tafel toe met mama. En met Jona en Matthijs. En toen zag ik een treinenbaan in de cafe. Of midships, want dat is “up” toch, mama? En toen zegde ik: Jongens! Ik zie een treinenbaan! Toen zeggen de jongens; waar? Toen zegde ik: Daar!! En toen zag Matthijs en Jona het en toen gingen we met de treinenbaan spelen.

De volgende dag gingen we daarheen, weer. En toen zagen we dat er lego daar was. En toen gingen we elke dag daarheen, en toen was er heel veel meer en meer lego, en toen mochten we er niet meer lego bijdoen, want dan gaat et kapot. En ook hele kleine mensen gaan kapot maken het, en dat moet niet. Nu gingen we er alleen nog naar kijken. Of schaken met RJ. Hij kan het heel goed en toen zegt hij dat hij met mij wil spelen en ik zegt toen ja!

“Oh….. ik heb het heel heet mama, van al het praten!” Een andere keer gaat ik weer verder vertellen.

Boven: de treinenbaan; beneden: vriend Peter Plumber eet met Maarten

In België was het heel leuk, want de brandweer en miss Alex kwamen kijken. We hadden een drill (=een brandoefening), en toen ging de echte brandweer komen. Die brandweer geeft ons een hoed en een T-shirt. Maar nu gingen hun de smoke (=de rook) blussen. Wij waren op dek 10 en toen zag ik de brandweer en een ambulance. De ladderwagen van de brandweer ging omhoog! Zo hoog tot dek 10, daar was ik! Toen kon ik tegen de brandweermannen praten. Hij zat in een klein bakje. Eigenlijk niet groot, maar voor 2 mensen enzo. En later kwam miss Alex. Mijn juf was dat heel lang geleden. Toen was ik in preschool. Ze was nog steeds hetzelfde. Nu weet ik nix meer, alleen dat we niet meer op de GLM wonen maar op de Afrika Mercy. Hier zijn patiënten, en een klein meisje van de patiënten ging mij een high five geven. Ik denk dat ze is 2 of 1 jaar. Haar beentje was een beetje gek, maar dat geeft niet. Ze was heel heel lief! I love her. Dag!

 

Jonathan:

Ik wil over Rotterdam en het varen vertellen. We voeren uit België naar Nederland. We kwamen bij een sluis. Eerst gingen we sluis in, en toen gingen de deuren achter ons dicht. Toen lagen we daar eventjes en gingen wij buiten kijken. Toen ik buiten keek zag ik konijntjes bij de sluis op het land. Het was wel al bijna donker toen we eruit gingen. Daarna waren we op de open zee. De volgende morgen gingen we al vroeg naar buiten. Eerst mochten we naar de brug en daarna gingen we buiten kijken. Ik zag al land! We lagen stil maar gingen weer langzaam varen. Toen we bij Hoek van Holland waren kwamen er tugboten en die gingen water sprayen. Toen we naar de kade keken zagen we allemaal familie en vrienden van ons. Toen voeren we verder naar Rotterdam, waar heel veel andere familieleden en vrienden waren. Er stonden mensen op de kade en ook nog op de Erasmusbrug. Toen we al heel dichtbij het dok waren hoefde we niet onze eigen gangway te gebruiken, maar met een slurf. Zoals met een vliegtuig. Ik heb een filmpje gemaakt over Rotterdam, hoe het daar was (zie hieronder). Het was heel erg speciaal om met de boot in Rotterdam te liggen. We gingen naar de Maastunnel, de Ballentent, de watertaxi en lekker door Rotterdam lopen en in het park spelen. Ook hadden we een draaiorgel bij de boot op de Nederlandse dag, met patatjes van de Bram Ladage!

Maar de tweede week kreeg Matthijs covid, dus toen moest hij binnen blijven en wij later ook. Maar eigenlijk zouden we naar de Afrika Mercy in Senegal vliegen, omdat papa daar nodig was. Ik vind leuk en niet leuk. Leuk omdat m’n vrienden daar weer te zien, niet leuk om m’n vrienden op de GLM weer niet te zien. Maar dat vliegen kon nu dus niet, maar we konden ook niet op de GLM blijven, want die ging varen naar Tenerife! Dus, toen gingen we allemaal naar een hotel, voor 5 dagen. Wat leuk was was dat we de GLM konden zien wegvaren! Maar toen kregen we allemaal covid, dus toen hadden een huisje van iemand gekregen en dat was op een familiepark. Toch moesten we gewoon huiswerk doen, maar we konden ook buiten om te spelen, dat was heel leuk. Na 3 weken konden we wel naar Senegal vliegen, omdat we geen covid meer hadden. En nu zijn we dus in Senegal, in ons oude huisje op de AFM. Papa of mama  gaat de volgende blog over het werken hier weer vertellen. Maar we hebben al patiënten gezien op de dok!


Gesprek laden