Jona beginfoto.JPG

(Jonathan)

We gingen naar Goree Island. Dat was vroeger een slaveneiland. We kunnen het eiland zien vanuit het raam in de woonkamer. Je moet er met een boot heen om er op te kunnen. Ik zag de Africa Mercy vanaf die boot, omdat we er langs voeren. We kochten daar een instrument, daar kon je mee rammelen. En muziek maken. We gingen naar het slavenhuis. Wij moesten wachten in een heel lange rij. We werden bijna geplet. Maar gelukkig mochten we als eersten naar binnen. Het was vreselijk warm. En binnen een beetje kouder. Omdat de cel gewoon koud was. Het was heel donker in de cellen. De slavenkinderen mochten niet eens bij hun mama’s. Zij hadden ook kettingen om. Ik vond het een beetje eng. Toen gingen we nog naar het strand.

Jona strand.JPG

Ik was als eerste jarig op het schip. Het was een beetje anders. Maar ook een beetje hetzelfde. De hele klas had gebeld in de ochtend.  Ik kreeg heel erg veel post! En ook kadootjes: Een vliegveld van lego en een horloge. In de middag hadden we eten. Dat waren echte Nederlandse pannenkoeken, die had mama gebakken.

jona pannenkoeken.jpg

Amelie’s familie, de meiden (Emma en George) en Mack en opa en oma en miss Briana kwamen ook eten. ‘s Avonds gingen we patat eten in de diningroom en de bel rinkelen. Ssst… stil zijn! En dan gaan ze een liedje zingen. Ik had ook mijn feestje. We hadden cake gegeten en we gingen appelsap of water drinken. En we gingen stoelendans doen en kadootjes verstoppen. Het was een leuke dag!

 

(Maarten)

Ik ga al naar school. Drie ochtenden. Naar de Nursery. Mama ging dan ook bij mij blijven. In de Nursery zitten Louis, Judah en Amy. Dus nu heb ik vriendjes. Ook ga ik buiten spelen met de kindjes die nog niet geopereerd zijn. We gingen een doos kleuren en rijden in een wagentje. Ik ken een liedje daarvan: ”Rije, rije, rije, in een wagentje…”

jona preschool maarten.jpg

Er viel een bank op mijn voet. Au! Toen ging ik naar het ziekenhuis (op de boot). Ik moest op de foto. De lamp ging aan en uit. De voet was niet gebroken, maar ik kreeg een mooi gips. Van opa en oma. (lees: de dokter en zijn vrouw, zij worden opa en oma genoemd door de kinderen.)

Maandag ga ik naar de echte school, van Miss Alex. Want ik ben al groot.

 

(Matthijs)

Ik krijg best vaak 2 voetjes. Als je 6 rondjes rent over het dock heb je 1 voetje. En als je 12 rondjes rent dan krijg je er 2. De moeders houden je kaart bij. Op die kaart staat je naam en allemaal rondjes.  Als je 1 rondje gerend hebt, krijg je een vinkje op 1 rondje op de kaart. Het is niet zo makkelijk om een rondje te rennen, want het rondje is heel erg groot. Voordat we rennen doen we warming-up. En aan het eind gaan we de spieren weer een beetje rustig maken, de cooling-down. Alle kinderen van de boot die het willen, doen mee met deze “Runningclub”. Soms is het heel erg warm, soms is het een beetje warm en soms regent het. En dan heet het de “Rainingclub”! 

jona traininb.JPG

Het ziekenhuis is al gestart. Ik zie patiënten op het dock zitten wachten en ik zie ze ook wel eens op deck 7, daar gaan ze uitrusten of spelen. Er was ook een open dag in het ziekenhuis, voordat er patiënten waren. Toen waren er neppe patiënten! We mochten allemaal dingen doen, voorbeeld: met een soort schaar die ze gebruiken om mondjes en beentjes goed te maken, en allemaal dingen uit het lichaam te halen, mochten we M&M`s pakken. Wij hebben ook bij papa’s werkplek gekeken. En daar was een apparaat, daar moet je je vinger op doen in een knipding dat een beetje drukt en dan gaat hij je hart meten.

Jona werk G.JPGJona maarten bij guido werk.JPG

Ik mocht mama ook controleren op de uitslaapkamer. Ik ging alles erop doen op mama, wat moest. Iemand ging mij helpen. Toen ging ze het ook nog uitprinten en ik ging mijn handtekening erop zetten, maar ik heb geen handtekening. Dus ik deed gewoon een M met een rondje erom. En dat (die handtekening) is hem dus voor mij, dat ga ik later doen.


Gesprek laden