Matthijs:
Eindelijk was het zover! We mochten patiënten bezoeken! Eerst waren ze (en wij) een beetje verlegen. Maar we hadden wat dingen meegenomen om te doen. En al snel kwamen ze op ons af. Sommigen hadden verbanden om hun hoofd of been, sommigen zag je niets aan. En bij sommigen kon je de wonden gewoon zien, die leken open te liggen. Maar vooral zag ik de ogen, daar brandden pretlichtjes in. En de lach, ze waren helemaal blij om ons te zien. En wij hen, want we konden lekker voetballen. Maar dat deed ik niet, ik ging een spelletje spelen en op mijn ukelele spelen. (een klein gitaartje) Ik denk dat de kinderen dat het leukst vonden, zij mochten ook proberen. Een meisje had 2 okselspalken, maar kon met haar vingers precies bij de snaren! Ze liep, al spelend op de ukelele, rond op de afdeling. Helemaal blij. En de zuster vertelde dat het ook goed voor haar was, zodat ze een beetje kon oefenen met bewegen.
Dat zijn de leuke dingen aan boord, als we echt met de patiënten mogen zijn. Daar draait het uiteindelijk allemaal om. Maar er zijn natuurlijk nog meer leuke dingen. Zo hebben we een filmpje gemaakt over waarom het zo belangrijk is dat er kinderen aan boord van het schip wonen. We konden winnen met dit project, maar later deden ze dat toch niet en kreeg iedereen een prijs. (Waarschijnlijk omdat ze niet konden kiezen… haha) Maar we hoorden van mensen wat ze zo leuk vonden aan kinderen aan boord. De meeste mensen vinden het anders maar heel saai, als er geen kind te bekennen is. Maar er gingen ook de afgelopen tijd gezinnen en andere mensen weg. Dat is altijd jammer. Maar ook wij gingen weg, eind april. Om een half jaar naar Nederland te gaan i.v.m. de baby (wij weten wat het is!) die komt. Dus we gingen weg uit Senegal, waar we wel 3 jaar geweest zijn. Het was heel gek om in Nederland alles zo groen te zien. In Senegal is alles zo dor en droog, behalve in het regenseizoen, maar dan kan je er toch niet zo goed heen om het te zien, want dan zijn sommige wegen onbegaanbaar door de regen. Maar goed, weg dus uit Senegal.
Vorige week ben ik gestart in groep 7b/8c op school. Ik vond het heel spannend, want het is toch heel anders. Wat leuk is, is dat ik op de fiets naar school kan. Ik heb nu ook een juf en een meester. Ik vind eigenlijk alle vakken leuk, behalve taal. Omdat ik al die tekentjes nog niet ken, die ze gebruiken in het taalboek om soorten woorden bij elkaar te zetten en zo. Maar goed, dat leer ik wel, denk ik. Op vrijdag mag je een tosti maken voor lunch, dus je moet wel kaas hebben op brood!! En op woensdag heb je een halve dag (dat hebben we niet aan boord) Ik heb een klas van wel 35 kinderen, dat is heel veel vergeleken met onze klas op de Global Mercy, die maar 13 kinderen bevatte. Ik vind het wel leuk, maar je moet wel veel meer stil zijn, anders krijgt de juf of meester de kinderen nooit onder controle natuurlijk. Ik heb al aardig wat leuke vriendjes nu, dus ik heb zin in deze periode! Ik breng u zo snel mogelijk weer op de hoogte van verdere dingen die we meemaken!
Jonathan:
We hebben nu een heel groot huis, 3 verdiepingen hoog. We hoeven niet alles te gebruiken! Ik kan een eigen kamer hebben, maar ik wilde liever op een matras op de grond bij Matthijs op de kamer slapen. Dat is heel gezellig! We kletsen stiekem (als we moeten slapen), stoeien en lezen lekker. Op de Nederlandse school zijn we veel meer vrij! Aan boord gaan we altijd maandag tot vrijdag naar school, de hele dag. Hier is het korter school, en de woensdagmiddag vrij en heel veel dagen, zoals Hemelvaartsdag! Ik vind dat wel leuk, want dan kan ik met de lego spelen, en een kleurplaat maken, in de tuin spelen en werken, of boeken lezen. Ik maak een soort van nieuwe lego-set, dan kan lego die misschien gaan verkopen. En ik kan leren via de computer. Want de kinderen in de klas zijn al wat verder met topo, dus nu mag ik lekker veel op de computer om het ook te leren.
Ook hebben we de eerste week heel goed in de bossen gespeeld, hutten gebouwd en een echte brug en een kampvuur gemaakt. Ik vind buiten zijn en met de dieren zijn heel gaaf!
Maar in het huis hebben we onze fiets, de lego (alle lego weer bij elkaar!) en onze andere spullen die in Nederland nog waren, hebben we hier weer in dit huis. Da’s heel fijn. Er komen minder mensen langs dan aan boord, dat is wel jammer. Maar al snel komt er een nieuwe baby!! Mama heeft een echo gehad in Nederland en dan kan je helemaal het gezichtje (3D) zien! Het leek al wel echt op een Kortleventje. Alles was goed met de baby, en als u wil weten of het een jongen of een meisje is moet u dat maar aan mij vragen. Want ik weet of het een broertje of zusje is! Nu ga ik iets maken of kopen voor de baby, ik ben al goed aan het sparen ervoor. Doei!
Maarten:
Ik heb een eigen kamer waar ik in kan slapen, in dit huis. Het is een grote kamer, er kunnen wel 20 mensen in slapen denk ik. En er zit ook in de woonkamer, 2 deuren, en die deuren gaan naar de lego-room en een speciale room waar de koning of koningin moet gaan zitten. Die is heel mooi, maar mama zegt dat wij mogen er niet in. En onze tuin is heel mooi, er is een trampoline en 1 kippenhok. En vandaag gaan we kippen krijgen!
En mama zegt dat wij mogen niet een haan hebben. Omdat we dan vroeg wakker worden met kukeleku! Er staan ook mooie planten in de tuin. Wij hebben boterbloemen en hondsdraf en madeliefjes geplukt in het gras en in een vaasje gedaan. Maar je kan ook verstoppertje of tikkertje doen. Morgen gaan we kikkerdril zoeken ofzo in een slootje. We doen ook een kikkerspel op de trampoline. Iemand is de kikker, en dan moet de kikker springen, en de andere mensen die moeten proberen dat de kikker niet jou aanraakt. Ik fiets ook naar school. Helemaal de brug over. Ik heb ook een paar vrienden, 10 ofzo in de klas. Jedidja, Mark, Bart, Brian en nog anderen maar ik weet de namen niet zo goed. Ik denk dat er 10honderd mensen op het schoolplein passen. Ik mag eten op school, en dus niet naar huis. Maar ik vond aan boord leuk om met mijn vriendjes te eten en papa en mama thuis. En met alle mensen aan boord eten. Met die of die of die.... Nu soms komen ook mensen eten maar niet zo veel.
Maar ik was ook nog jarig. Ik ging dat met opa’s en oma’s vieren en op school trakteren. En we hebben een hele oude oma. Ik kreeg kadootje, een nieuwe rugtas en een nieuwe broodtrommel en snackbox en lego ennuh dat weet ik niet meer…. Maar nu wil ik stoppen, dag!
Marie:Anne:
Lieve volgers, lezers van de blog.
De kinderen hebben u een idee/impressie gegeven over wat hen bezig houdt. Veel nieuwe dingen voor hen, nieuwe school, nieuw huis, nieuw ritme, nieuwe mensen, nieuwe regels, nieuwe vrienden en natuurlijk straks een nieuw broertje of zusje.
Heel veel verandert er voor hen in korte tijd. Maar ondanks dat voelen we ons gezegend en gedragen. De kinderen zijn goed opgevangen op school, en de eerste 2 weken school zijn best goed gegaan. Ook beginnen ze met vriendjes contact te leggen, en fietsen ze heerlijk elke dag van en naar school. Voor ons is het heel fijn om deze zegeningen te zien. We proberen hen te ondersteunen in wat er op hen afkomt, hoe we ze emotioneel en fysiek kunnen helpen. Ondanks dat we niet meer aan boord zijn, hebben we uw gebed en steun nog steeds hard nodig. Het leven hier lijkt misschien herkenbaar, maar is het niet (altijd). De dingen die ze moeten leren, de taal lezen en schrijven, maar ook gewoon de sociale omgangsvormen en hoe mensen met elkaar omgaan, wat ze bezig houdt, is in die 4 jaar toch veranderd. Dat geldt al voor Guido en mij, een klein beetje een cultuurshockje ervaren we soms wel, ondanks dat wij dit leven in Nederland natuurlijk wel kennen. Maar voor de kinderen is dat misschien nog wel meer.
Ondanks dat we in Nederland zijn, werken we nog steeds als vrijwilliger op Mercy Ships. Deze eerste weken heeft Guido zijn vakantie opgenomen, om hier te zijn, bij het gezin. Helpen opstarten, zaken regelen en gewoon er voor de kinderen en mij zijn. Begin juni hoopt hij terug te gaan aan boord om daar te werken totdat alles is afgerond en ingepakt. Het schip hoopt begin juli naar Tenerife te gaan, en heeft dan haar eerste land gediend! Guido hoopt begin juli dan weer terug naar Nederland te komen, en dan “op afstand” te werken. Omdat hij een teamleider is, zijn er veel zaken die op afstand geregeld kunnen worden, en er is genoeg te doen om dit vol te houden tot na de bevalling.
Na de bevalling zullen we als gezin weer terugkeren aan boord. Het is op dit moment nog niet duidelijk wanneer en dat zal afhankelijk zijn van of alles goed gaat met zowel mijzelf als de baby, en of al het papierwerk geregeld kan worden. We weten uit ervaring dat we plannen kunnen en moeten maken, maar dat alles zomaar anders kan zijn. Daarom hopen en verwachten wij elke dag de zorg van de Heere en zullen we ons proberen te laten leiden in wat God ons wijst.
Mogen we nog steeds op uw gebed en uw (financiële) steun rekenen, ook al zijn we niet fysiek aan boord? Hartelijk dank daarvoor!!
Psalm 86:10-11: “Want U bent groot en doet wonderen, U bent God, U alleen. Leer mij, HEERE, Uw weg, ik zal in Uw waarheid wandelen, maak mijn hart één om Uw Naam te vrezen.