Jona: Hallo, hoe gaat het met jullie? Met ons gaat het goed. Deze maanden hadden wij een hele boel leuken dingen gedaan. Natuurlijk gaan we elke week naar school, maar ook buiten school doen we leuke dingen. Mijn favoriete vakken zijn “social studies”, “technology”, “Math” en “PE”. In “social studies” leren we over de geschiedenis, topografie en cultuur. In “technology” werken we met de computer. Nu maken we een stop-motion film. Zie video.
In “Math” leren we over staartdelingen, en breuken. Met “PE” leren we over hoe je moet voetballen, eerst leerde we over basketbal. Ik vind alle sport leuk. Op een dag was er een drill…. Dat is een brandoefening. Die doen we elke week op donderdag. Dat is heel goed want er is al een paar keer brand geweest. Eén keer was er een brand in het midden van de nacht. Het was heel leuk. Want het was het eerste vuur aan boord waar wij ook deel van waren. Het vuur was in de switchpanel in de machinekamer. We hadden geen licht meer in de cabin, dat was heel gek. Een paar dagen geleden hadden we dus een drill, dus alleen een oefening. Een At Sea drill, want we gaan bijna varen. Een At Sea drill is waar je niet oefent om naar het dok te gaan, maar naar de lifeboten. De reddingsboten dus. Bij het tweede alarm moet je dan naar dek 7 gaan, en je lifejacket (reddingsvest) aandoen. Na de drill mochten we nog even in de lifeboat (reddingsboot) zitten. Het was nog nooit op het schip gedaan toen wij er waren. De boot is heel groot en ook krap, want er moeten heel veel mensen in de reddingsboot natuurlijk. Er zitten droge koekjes en water in de lifeboat, voor te eten. En je hebt een rooksignaal waar je helikopters of andere schepen mee kon laten zien waar je bent. Er is geen wc, maar wel een wc emmer. En een brandblusser. We gaan volgende week weer varen, de laatste patiënt is vandaag weggegaan van het schip. Er zijn dus nu geen patiënten meer, en alles is dus klaar en gaan we weg. We gaan naar Santa Cruz, voor anker liggen voor 2 dagen, en daarna gaan we door naar waar de Global Mercy ligt. Dan gaan we verhuizen naar de Global Mercy. Maar voordat we gaan verhuizen komen we eerst naar Nederland op 16 december! Dan kunnen we iedereen weer zien, tot dan!
Matthijs:
Hallo, hier weer een update van het schip. hat is alweer zo lang geleden dat we een blog hebben geschreven, maar hier zijn we dan weer met een nieuwe blog. Ik ga vertellen over de afgelopen maanden. De afgelopen maanden hebben we weer een handvol speciale dingen beleefd zoals een inpakken voor een “mini sail”, alle operaties voltooid, een patiënt van 2019 lokaal ontmoet, naar het hopecenter en dek 7 geweest om met patiënten te spelen, en, dat hoor ik net, ons masker af!!!!!! Als eerste ga ik vertellen over het helpen en varen. Een paar weken geleden had de Senegalese regering ons gevraagd om in te pakken en naar een ander dok te verhuizen omdat ze niet genoeg rijst in het land hadden. We moesten toen alle tenten en alles wat er op het dok stond, inpakken. Ze deden elke dag één keer een omroep aan alle crew die vrije tijd hadden, om te komen helpen inpakken op het dok. Wij konden ook helpen, dus we gingen lekker ingepakt met wat koud water, zonnebrillen en een pet naar het dok. Ik dacht dat er haast niets zou zijn waarbij wij konden helpen omdat het misschien te zwaar was, maar sommige mensen vonden toch nog klusjes zoals; helpen kabels oprollen, dingen uit de tenten halen, waterleiding doorzagen en vuilnis wat onder de tenten lag op te ruimen.
Door alle hulp waren we in een weekend klaar en konden we varen naar onze nieuwe dockspace. Ondertussen ging de zorg gewoon door. Patiënten voeren mee, en konden op dek 7 meekijken. Elke dag gaan ze naar dek 7 voor een uurtje. Dek 7 is namelijk de plaatst waar ze naar buiten mogen om te luchten. Vanwege Covid mochten we niet, zoals 2 jaar geleden, gewoon naar buiten komen en de patiënten begroeten. Maar aan het eind van de fieldservice kon je je wel inschrijven voor een visite met de patiënten. Je moest dan eerst in de morgen een covidtest doen (zoals gewoonlijk elke dinsdag en vrijdagochtend) en kon dan op visite te komen. De grade 5-klas, Araina, Ava, Naomi en ik, mocht als eerste. We hadden wat meegenomen om te knutselen, en dat deden we met de patiënten. Het was heel leuk om weer patiënten te zien! Ik vond dat zo leuk omdat we voor een heel jaar niet konden. De patiënten vonden het ook heel leuk om ons te zien, omdat normaal alleen de verpleegsters naar buiten konden en nu hadden ze wat gezelschap! Waar we ook weer heen mochten, was naar het Hopecenter! Daar blijven de patiënten voor en nadat ze geopereerd zijn, om op te knappen. We speelden spelletjes met de kindjes zoals sjoelen en voetbal en Uno. We zongen ook voor ze en speelde ukelele en blokfluit voor hen. Dat hebben we geleerd te spelen op school bij muziek van miss Beth.
Een keertje toen we een dagje weg gingen naar Poppenguine, ontmoette we een patiënt die in 2019 geopereerd was aan een tumor aan zijn hand. Hij had een klein winkeltje vlakbij een kerk. En toen we terug naar de auto gingen merkte we zijn kleine winkeltje op. We dachten, daar gaan we even kijken, en ontdekte hij dat we bij Mercy Ships werkte. Als bedankje kregen we allemaal een hangertje voor een ketting. In de laatste paar maanden hadden we veel tegenslag. Maar met hulp van God kwamen we door alles heen. Hij is altijd met ons.
Maarten:
Ik was de “star of the week”. Dat betekend dat ik heb goed gedaan iets. Ik doe heel goed lezen! In het Engels. Eerst heb ik goed geluisterd en toen heb ik gelezen en toen kreeg ik een kaart omdat ik zo goed deed mijn best. Mama vind mij heel knap. Het is wel moeilijk om allebei lezen, Nederlands en Engels. Later gingen we naar het Hann-park. We gingen naar de train. Trein bedoel ik. En toen gingen we rechtsaf, over een brug heen. En dan moet je weer rechtsaf en dan moet je een bocht om en dan is er een station. En dan moet je naar voren gaan en dan een bocht om en dan ben je in Hann-park. We gingen dat allemaal lopen, alleen niet de trein natuurlijk. De trein was heel leuk! We kregen een kaart en toen moet je in de trein en moet je die kaart scannen voor bij poortjes. Vorige keer was de trein er niet. Die heb ze gebouwd toen we in Tenerife waren. Maar nu wastie er! In het Hann-park hebben we quad gereden. E mochten 6 minuten, en ging bijna geen money zijn. We krijgen een helm en toen moeten we op de quad zitten en niemand ging mee. De meneer zei je moet zo doen, aan de knop draaien en dan ga je rije met het quadje. Je kon helemaal een bocht om, het was een baantje. Dus je kan rond en rond en rond. Je kon ook nog paardje rijden. We gingen één keer dat doen. Ik had een zwarte en mama ging meelopen. Door het hele park. Het paardje ging steeds eten, dan moest ik lachen. Ik ging op een zadel zitten en hield me goed vast. Ik zei dat het paardje “browny” heette, omdat hij was zwart. Eigenlijk wastie bruin eigenlijk. We gingen daarna lopen, lopen, lopen. Helemaal naar de trein. The end.
