Geschreven door: Marie-Anne Kortleven
Heb jij dat ook wel eens? Dat je al weken kan uitzien naar iets wat gebeuren gaat? Een leuke vakantie misschien, of gewoon de herfst die eraan komt! Zo ook voor ons. Regenseizoen is niet voor iedereen leuk, maar voor de kinderen een leuk avontuur. Zodra de regen met bakken uit de hemel komt, rennen ze naar buiten om een flinke poos hun energie kwijt te raken met rennen en glijden door het water. Hoewel regenseizoen vaak niet een hele lange periode is, komt het wel elk jaar terug. Het ene jaar meer, het andere jaar minder regen. De ene keer komt het compleet met flinke onweersbuien, de andere keer zijn het een paar spettertjes. Hoe dan ook, elk jaar valt er (gelukkig) wel een periode regen. Maar wat níet elk jaar terug komt, is bezoek. Sterker nog, in het regenseizoen is een land als Sierra Leone al helemaal niet aantrekkelijk voor vakantiegangers. Toch hadden wij 2 weken geleden een leuke hereniging! Sander (vanuit onze TFC) kwam 2 weken aan boord wonen om eens te zien hoe het er hier aan toe gaat! (En ook om een dienstje mee te “werken” natuurlijk). Wie weet is hij aangestoken met het Mercy Ships-virus - wij hebben in ieder geval ons best gedaan😊! - maar hoe dan ook, het was heel leuk om hem ons werk te laten zien. Het dagelijks meelopen geeft natuurlijk een veel beter beeld hoe het hier allemaal gaat. We voelden ons erg gezegend!
Zo zijn we met de kehkeh naar de markt geweest, wat altijd al een ervaring op zich is. Honderden stofjes, spulletjes, geluiden, geuren…. Je moet het echt zelf ervaren! Maar ook een wandeling met ons gezin naar de waterval waar we af en toe heen gaan, en waar je een mooi het uitzicht over de stad hebt, was leuk om samen te doen. Daarnaast kon Guido ook een paar dagen vrij nemen en konden de mannen echt de jungle verkennen!
Daarop volgde de ontmoeting met de Logos Hope. Logos Hope is één van de schepen die bemand wordt door Operatie Mobilisate. Wat was het ontzettend leuk om eens op hun schip te mogen kijken. Heb je niets met een ziekenhuis, misschien is deze missie dan iets voor jou! Het is de grootste varende bibliotheek en er worden ook veel informatiemiddagen gegeven. En ook daar hebben we weer nieuwe mensen ontmoet. Leuk om dan een oud-schoolgenoot van Guido te zien (van de Revius), of klasgenootjes van mijn nichtjes en neefjes uit Nieuw-Zeeland. In ieder geval heel bijzonder om zo samen in één haven te liggen. Twee missies. Eén land. Eén doel.
“Laat ieder de anderen dienen met de genadegave zoals hij die ontvangen heeft, als goede beheerders van de veelsoortige genade van God. Als iemand spreekt, dan als iemand die de woorden van God spreekt; als iemand dient, dan als iemand die dient uit kracht die God schenkt; zodat God in alles verheerlijkt wordt door Jezus Christus. Hem komt de heerlijkheid en de kracht toe, tot in alle eeuwigheid. Amen.” 1 Petrus 4:10-11
En na die 2 weken met Sander, kwam ook Jannietha weer aan boord! Weer een leuke hereniging! Ook voor de jongens betekent zij veel en het is natuurlijk hartstikke leuk om haar dan ook in het zonnetje te zetten door, bij aankomst, haar cabin vol met grapjes te zetten. De jongens werkten daar hard aan mee en zo werd het een gezellige boel, met een prachtig resultaat!
Het is dus weer een komen en gaan van mensen. Maar zoals elk jaar, stonden wij de afgelopen tijd ook weer voor de keuze om langer te blijven of om dit jaar niet meer te verlengen. Elk jaar een periode van reflectie, nadenken en biddend de weg vinden. Wat is juist om te doen?
Ja, wat is juist om te doen? Worden wij nog steeds geroepen om dit werk te doen? Hoe moet dat allemaal gaan de komende jaren? Allerlei vragen waar we geen antwoord op wisten. En zoals elk jaar, was ook dit weer biddend de weg zoeken. Maar deze keer was het wel extra moeilijk.
Toch hebben we besloten, met pijn in ons hart, om ons commitment niet opnieuw te verlengen. Dat betekent dus, dat als alles goed gaat, we begin juli terugkeren naar Nederland. Wat ik al zei: een moeilijke keuze. Een keuze die veel impact zal hebben, opnieuw, op ons gezin. Maar ook een keuze, waarvan we geloven, dat het op dit moment is waar God ons wil hebben. Waarvoor? Waarom? Hoe?... vragen waar we geen antwoord op hebben, maar waarvan we wel weten dat we mogen vertrouwen op onze Meester!
Hereniging, zo heet de blog. Hereniging met mensen hier in Sierra Leone. Vrienden die komen en gaan. Maar ook hereniging in de toekomst. Hereniging met familie, vrienden, Nederlandse cultuur en leven. En dat geeft blijdschap. Wat zal het leuk zijn om gewoon weer dichtbij onze familie en vrienden te wonen. Om de jongens op de fiets naar school te zien gaan. Om de herfstkleuren te zien. Om zelf te koken. Hoe zal het zijn om na 6 jaar weer het leven op te pakken als voordat we weg gingen. Kan dat wel? Zouden de kinderen weer kunnen wennen?
Maar op dit moment overheerst die blijdschap niet. Niemand van ons gezin wil eigenlijk terug. De kinderen zijn aan boord opgegroeid. We zien allemaal nog steeds de grote nood die heerst hier in Sierra Leone, maar ook op de hele wereld. We zien wat dit werk voor impact heeft op mensenlevens. We zien de nood van personeelstekorten aan boord. We zien de nood. En dat maakt dat we onze terugkeer niet als blijdschap kunnen zien (op dit moment). En ondanks dat, ondanks dat er de nood is, hangt het niet van ons af. We mogen vertrouwen dat God steeds opnieuw de juiste mensen geeft om dit, en ander werk, voort te zetten. En dat er ooit, een prachtige hereniging is in de hemel met velen die door het werk van Mercy Ships, Logos Hope en alle persoonlijke gebeden in aanraking gekomen zijn met het Evangelie. Gebogen hebben en geloofd hebben. En dat is een taak die voor iedereen, overal en voor altijd zal blijven. En een troost om alles terug in Gods handen te leggen. Ga heen, onderwijs ALLE volken….
"Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere." Romeinen 8:38-39
Wilt u meebidden voor:
- Rust over de beslissing die we hebben genomen om niet te verlengen.
- Nieuwe collega’s voor Guido, zodat hij kan toewerken naar een goede overdracht.
- Voor de kinderen, dat ze met deze beslissing om kunnen gaan.
- Voor een duidelijke richting en nieuwe plannen: Waar zullen we wonen? Welke school? Wat is er nodig?
- Voor energie voor de TFC, die onze steun is en waar veel op af zal komen in de voorbereiding op onze terugkeer.