Geschreven door Guido Kortleven
Het ziekenhuis is inmiddels weer in “full swing”. Nadat het tussen Kerst en Oud & Nieuw wat rustiger is geweest, worden nu weer veel operaties uitgevoerd. De tweede helft van onze field service in Senegal is aangebroken. Omdat we nog een aantal maanden te gaan hebben, worden nu eerst de zware operaties gedaan, zodat er voldoende tijd is voor deze patiënten om te herstellen.
Op het moment dat ik deze blog schrijf, is het de derde week dat operaties op het gebied van craniofaciale chirurgie worden uitgevoerd. Cranio-wat? Ja… in het kader van een leven lang leren, leren we hier zo af en toe weer wat nieuwe medische termen bij. Dit is de nieuwste. Bij deze vorm van chirurgie worden problemen met de schedel en het gezicht verholpen. Om het even heel plastisch en simpel te zeggen: een gedeelte van de schedel wordt bloot gelegd, de schedel wordt in stukjes gezaagd en weer in elkaar gepuzzeld en uiteindelijk terug gezet in de patiënt. Dit zijn met name jonge kinderen. Tijdens de ontwikkeling van de foetus in de baarmoeder is de schedel niet goed gesloten. Hierdoor kan het zijn dat er gedeeltes van de hersenen onbeschermd zijn, wat erg gevaarlijk kan zijn. Vandaar dat deze patiënten geholpen worden. Zodoende lopen er aan boord nu een aantal Senegalese kindertjes rond met een helmpje op (ter bescherming van de schedel totdat alles aan elkaar gegroeid is). Heel wonderlijk om te zien dat deze vorm van chirurgie hier aan boord uitgevoerd wordt, terwijl er in Nederland bijvoorbeeld maar één ziekenhuis is (het Erasmus MC) dat deze operaties uitvoert. Van over de hele wereld komen de beste chirurgen om zich hier in te zetten voor hun medemensen, voor wie deze zorg anders onbereikbaar is.
Een patiëntje voor de operatie. De uitstulping naast de neus is hersenweefsel, wat niet beschermd wordt door de schedel.
Twee craniofacial patiëntjes na de operatie, samen met twee verpleegkundige en een max-fax patiënt.
Ook is drie weken geleden het programma gestart voor oogoperaties. Zowel kinderen als volwassenen worden geopereerd aan staar. Voor de volwassenen betekent dat vaak, dat ze na een aantal jaren blind te zijn geweest, weer kunnen zien. Voor de kinderen betekent het echter vaak, dat ze voor het eerst in hun leven kunnen zien. Echt onvoorstelbaar dat dat met zo’n relatief eenvoudige ingreep te verhelpen is. Ook dit heeft weer zijn onverwachte kanten. Marie-Anne was deze week op de verpleegafdeling waar een kindje lag dat heel vaak moest overgeven. Doordat ze voor het eerst in haar leven kan zien, moeten haar hersenen deze nieuwe informatie leren verwerken. Dat is zo heftig, dat ze er misselijk van is.
Toen ik eerder deze week over de OK liep en een blik naar binnen wierp, leek het alsof ik een slagerij in keek. Over één van de verrijdbare tafeltjes op de OK lag een grote lap weefsel. De chirurgen stonden, midden in een plas bloed, stug door te werken. Dat zie ik zo niet vaak. (Wel de operaties, maar niet deze slagerijtaferelen.) Later, tijdens een vergadering met de OK-teamleiders, hoorde ik dat bij deze patiënt een tumor van meer dan 10 kilo (!) van zijn rug verwijderd is.
Tijdens deze dag zag ik ook weer een andere mooie kant van deze community. Terwijl deze zware operatie gaande was, werd er een aantal deuren verderop, in het laboratorium, vrijwel continue bloed gedoneerd. Deze patiënt had tijdens de operatie 4 liter bloed nodig. Hiervoor hebben 8 mensen (vanuit de crew) bloed gedoneerd. Ook de volgende dag waren de lab-medewerkers druk in touw om bloed af te nemen. De voorraad moet op peil blijven. Het bijzondere is dat je hier aan boord de hele cyclus ziet, van donor tot patiënt. Overigens wordt het bloed van een donor vooraf getest: als de donatie niet nodig is, wordt ook geen bloed gedoneerd. Dit is de beste “vers-garantie”. Aan boord hebben we niet zulke geavanceerde faciliteiten als de bloedbank in Nederland, waar het bloed maanden bewaard kan blijven. Vraag en aanbod wordt dus veel directer afgestemd. Waar in Nederland het bloed achteraf, na de donatie, uitgebreid wordt getest, wordt dat hier aan boord al vooraf uitgebreid getest. Dit voorkomt dat er onnodig bloed wordt afgenomen. Zelf heb ik hier ook al 1 keer gedoneerd. In Nederland wilde ik graag nog doneren voordat we vertrokken, zodat ik precies 50 keer bloed gedoneerd had. Omdat het zo druk was voor vertrek, ben ik daar niet meer aan toe gekomen. Zodoende kon ik deze bijzondere mijlpaal hier aan boord vieren.
Terwijl deze operaties uitgevoerd worden en de verpleegafdelingen zo weer voller en voller worden, gaat ook mijn werk door. Sinds twee weken beman ik in mijn eentje de afdeling Biomed. Larry is voor 4 weken terug naar Canada om zijn eerste kleinkind te bewonderen en tijd door te brengen met familie. Een goede reden om even weg te zijn. Ik heb ervoor gekozen om alleen door te gaan. Het was een optie om iemand voor 4 weken tijdelijk te laten invliegen, maar voordat die weer goed en wel wegwijs is, is die periode alweer voorbij. Deze weken zijn nu dus wel drukker, maar ook leuk, omdat ik alle storingen voor mijn kiezen krijg. En die komen dan ook! Larry heeft veel ervaring op het gebied van röntgenapparatuur. Hij was nog maar net 3 dagen weg of de CT-scanner stopte ermee. Een paar dagen later stopte de bucky (het normale röntgentoestel), terwijl er juist veel ortho-patiëntjes (kinderen waarbij de x- of o-benen gecorrigeerd zijn) een röntgenfoto moesten laten maken. Wat een zegen dat ik beide binnen een halve dag weer aan de praat kreeg. Op zulke momenten voel ik dat je in “het normale dagelijkse werk” ook van God afhankelijk bent. Je kunt dan niet alleen op je eigen kennis en kunde vertrouwen.
Vertrouw op de HEERE met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Híj je paden rechtmaken. Spreuken 3:5-6
De dagen vliegen hier voorbij. We zitten al meer dan 6 maanden aan boord! We zijn al over de helft van de fieldservice in Senegal en beginnen langzaamaan plannen te maken, om in de zomer voor een paar weken naar Nederland te komen. In de tussentijd worden we op de hoogte gehouden van wat er in Nederland afspeelt door alle berichtjes, gesprekken (via WhatsApp of Skype kunnen we gelukkig gewoon bellen), maar vooral door de enorme hoeveelheid post die we krijgen. Bijna iedere twee weken ontvangen we wel een paar enveloppen. Die lezen we dan in het gezin met elkaar, vaak tijdens het eten. Het is iedere keer weer een verassing als er post is. Hieronder een klein filmpje van hoe dat er uitziet, als er weer post is binnen gekomen. Heel hartelijk dank voor alle brieven die we uit Nederland krijgen! Heel fijn en bemoedigend dat er zoveel mensen met ons meeleven. Het lukt niet om iedereen iets terug te sturen (omdat post vanuit Senegal eigenlijk onmogelijks is en we niet altijd een telefoonnummer hebben om een berichtje terug te sturen), maar weet dat we jullie brieven altijd met plezier lezen! Soms zit er wat vertraging in de postverzending. Zo kregen we deze week kerstkaarten binnen. Die zaten in een doos die al sinds 15 december in het land is aangekomen, maar nog niet was vrijgegeven door de douane.
Aan het einde van deze blog wil ik ook nog even reclame maken. Voor het goede doel vind ik dat wel gerechtvaardigd. Chocolade-atelier Van Noppen doet aanstaand weekend een poging om Het lekkerste wereldrecord te verbreken. Met een enorm chocoladekunstwerk vraagt Frits van Noppen aandacht voor Mercy Ships èn doet hij een poging om het wereldrecord voor het grootste chocolade- kunstwerk te verbreken. Alles is gesponsord, dus de opbrengst van dit evenement komt voor 100% ten goede aan Mercy Ships, en daarmee aan de mensen in Afrika. Het mooiste is, als u via deze website een gift overmaakt, dan krijgen wij ook nog een paar plakken chocolade opgestuurd naar het schip, zodat de hele bemanning van deze chocola kan proeven. Dat is nou typisch een win-win situatie. Kijk op: https://www.mercyships.nl/sponsoracties/chocola-voor-afrika/
Gebedspunten:
- Dank met ons mee voor het wonder van genezing, wat we hier zo vaak zien gebeuren. Wat is het mooi om te zien dat mensen hier weer lichamelijk herstellen, maar ook mentaal tijdens hun verblijf aan boord.
- Er zijn momenten dat we zo druk zijn met het werk, dat we niet onze oorspronkelijke motivatie zien. Wilt u bidden voor kracht om ons werk te doen maar ook voor afhankelijkheid van God die ons de kracht en wijsheid geeft om dit werk te doen?
- Aan boord is het een komen en gaan van crew, waardoor we vaak weer gedag moeten zeggen. Dit is niet altijd makkelijk. Wilt u bidden voor goede vriendschappen ondanks de afstand die er (soms weer) kan zijn?