Geschreven door: Guido Kortleven
Nog minder dan 3 maanden en dan lopen we (voorlopig) de laatste keer de gangway van de Global Mercy af. Op weg naar Nederland. Op weg naar een nieuwe fase in ons leven. In een tijd van vooruit kijken, denken we ook veel terug. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen jaren, veel mooie dingen, gebeurtenissen die pijn hebben gedaan, momenten waarin we God heel dichtbij hebben ervaren, momenten waarin Hij zeker bij ons was, maar waar we Hem niet zo dichtbij ervoeren. Terugkijkend kunnen we zeker zeggen: God alleen de eer!
We zitten als gezin op dit moment echt in een “regelmodus”. We zijn bezig met huisvesting en scholen voor de jongens in Nederland. Papierwerk en testen afnemen om de overgang van de school aan boord naar scholen aan de wal te regelen. Werk zoeken. Overdracht regelen op het werk. En daarnaast gaat het “gewone” leven ook door. Werk, school, huishouden, etc. etc.
Hoewel ik zelf bezig ben met de overdracht, hebben we ook nog een nieuwe start gemaakt begin 2025. Vorig jaar heb ik twee bezoeken aan boord gehad van verschillende leidende mensen uit de medisch-technische wereld hier in Sierra Leone. Beiden hebben buiten Sierra Leone gestudeerd, maar zijn toch weer teruggekomen voor de opbouw van hun land. Beiden hebben de mogelijkheid gehad om ziekenhuizen in de westerse wereld te zien, maar gaven aan dat ze zo graag hun Sierra Leoonse collega’s zouden meenemen, om ze te laten zien hoe een ziekenhuis eruit zou kunnen zien. Hun enthousiasme na het bezoek aan boord bleven bij me haken. Zouden wij hier niet een rol in kunnen spelen?
In de afgelopen vijf jaar bij Mercy Ships heb ik me heel erg hard gemaakt voor verdere professionalisering binnen onze afdeling. Ik heb gepraat, gelobbyd, vergaderd, zelf lange dagen gewerkt, om ervoor te zorgen dat de patiëntveiligheid op een hoog niveau komt. Zodanig dat ik zelf met een gerust hart patiënt in ons eigen ziekenhuis zou kunnen zijn. Maar ook dat we niet alleen maar reactief bezig zijn: wanneer er iets kapot gaat, repareren we het, of vervangen we het, maar dat we meer pro-actief gaan werken: Preventief onderhoud en tijdige vervanging van de medische apparatuur hebben er in de afgelopen jaren voor gezorgd, dat het aantal storingen naar beneden is gegaan en dat we meer planmatig onderhoud kunnen doen en ons kunnen richten op verbeteringen.
Deze ontwikkelingen en de opmerkingen van de Sierra Leoonse collega’s zetten me aan tot nadenken. Kunnen we de zegeningen die we nu ervaren binnen ons ziekenhuis ook verder delen? Hoewel wij ook nog steeds bezig zijn met verbeteringen binnen onze eigen organisatie, kunnen we ook onze aanpak delen, om zo te inspireren en een voorbeeld te geven.
In januari 2025 zijn we daarom met een proef gestart. Voor twee maanden werken we samen met medisch-technici vanuit ons lokale partnerziekenhuis. De ene week komt één van de twee technici bij ons aan boord meewerken, de andere week werkt één van ons mee in hun ziekenhuis. Deze aanpak zorgt ervoor dat wij zelf een beter begrip krijgen van de problemen waar onze Sierra Leoonse collega’s tegenaan lopen en dat we hen kunnen helpen om verbeteringen door te voeren, die ze zelf willen oppakken, naar aanleiding van hun bezoeken aan boord. Als de lokale technici bij ons meewerken, krijgen ze op een heel natuurlijke manier inzage in onze manier van werken. Ze kunnen zelf zien wat er goed werkt en wat bij hen te implementeren valt én wat niet goed werkt, zodat ze niet zelf het “wiel opnieuw hoeven uit te vinden”.
Na afloop van de twee maanden hebben we de proef geëvalueerd en besloten om daarmee door te gaan. Wat mij heel erg bemoedigde, was de reactie van één van de technici; ik deel hierbij een klein gedeelte van zijn bericht:
“…Beyond the technical knowledge, what stood out to me, the most was your patience, kindness and willingness to share your expertise so generously…You have given me hope and inspirations…”
Vertaling: “...Naast de technische kennis, viel mij het meest op: jullie geduld, vriendelijkheid en bereidheid om jullie expertise zo genereus te delen...Jullie hebben mij hoop en inspiratie gegeven...”
Hoe mooi is het dat we niet alleen voor de patiënten in ons eigen ziekenhuis de best mogelijke zorg kunnen bieden, door te zorgen voor veilige en betrouwbare medische apparatuur, maar dat we daarnaast ook onze kennis en kunde met lokale medisch- technici kunnen uitwisselen, zodat ook op de lange termijn stappen gemaakt worden in de verdere ontwikkeling van de gezondheidszorg in Sierra Leone?
Hoe belangrijk dat is, blijkt wel tijdens onze bezoeken aan het lokale ziekenhuis. We brengen ons eigen gereedschap mee, omdat zelfs het meest basale gereedschap niet altijd voor handen is. Toen we onlangs een TL-buis moesten vervangen in een kamer op de Intensive Care, was mijn taak om de trap, die met ijzerdraadjes bij elkaar werd gehouden, vast te houden. Zodat mijn Sierra Leoonse collega op een wiebelige trap op 2,5 meter hoogte zijn werk kon doen. Zo wordt zelfs een eenvoudige taak, nog een tijdrovende taak voor twee personen. We onderzoeken nu de mogelijkheden om een set basis-gereedschap te doneren, zodat de opgedane kennis ook in de praktijk toegepast kan worden en er geen kostbare tijd verloren gaat met het zoeken van het juiste gereedschap.
Een ander moment waren we betrokken bij het ingebruik nemen van nieuwe anesthesietoestellen. Het blijkt dat deze apparatuur zo lang in de opslag heeft gestaan, zonder de accu's op te laden, dat deze diep ontladen ijn en niet meer te gebruiken. De nieuwe toestellen zijn door een grote wereldwijde NGO gedoneerd, maar helaas niet met in achtneming van de lokale infrastructuur. Daardoor heeft het meer dan een jaar geduurd om alles op elkaar te laten aansluiten. Nieuwe accu's bestellen lijkt nu de enige optie, maar dat brengt een enorme kostepost met zich mee die het ziekenhuis niet kan dragen. Wi doen een poging met de geavancerde acculader die we aan boord hebben en het lukt om 5 van de 6 accu's weer aan de praat te krijgen. Zo kunnen we op heel kleine schaal meehelpen en ook laten zien waarom het belangijk is om de juiste kennis en de juiste gereedschappen te hebben om veilige zorg te kunnen bieden.
Dit uitwisselingsprogramma drukt ons nog meer met de neus op de feiten van hoe de staat van de gezondheidszorg in West-Afrika is en waarom het nodig is dat Mercy Ships naar deze landen gaat. Simpele oplossingen lijken niet te bestaan en om een oplossing toekomstbestendig te implementeren is het belangrijk om eerst aan de relatie te werken en te begrijpen hoe de lokale cultuur werkt. Na zes jaar werken aan boord geeft dit mij de laatste maanden nog een nieuwe ervaring, die me nog meer inzicht geeft in de nood in deze wereld. Ik zie hoe bevoorrecht wij zijn in Nederland. Hoe makkelijk is het om tegen iemand anders te zeggen hoe hij iets anders of beter moet doen? Totdat je zelf voor de situatie staat en ervaart hoe moeilijk het is om iets te veranderen, omdat alles in elkaar grijpt.
Deze ervaringen laten me omhoog zien:
“Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar mijn hulp komen zal. Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.” Psalm 121: 1, 2