Geschreven door Guido Kortleven:

Als we uit het raampje kijken, zien we Zeeland onder ons door glijden. Even later zien we een gedeelte van het havengebied dat ver uit de kust uitsteekt: de Tweede Maasvlakte. Bijna zet de piloot de landing in en zetten we na ruim driekwart jaar weer voet op Nederlandse bodem. Een goed moment om terug te kijken.Vliegtuig Maasvlakte.jpg

Begin september 2020 vertrokken we naar Tenerife om weer aan boord van de Africa Mercy te gaan werken. Na twee weken in quarantaine konden we aan de slag om het schip voor te bereiden op een terugkeer naar Senegal. Er zijn in de tussentijd projecten uitgevoerd ter verbetering van het schip en alles werd draaiende gehouden; een schip zet je niet even “uit”. In maart 2021 kregen we te horen dat een terugkeer in 2021 naar Senegal niet door kon gaan. Zie onze eerdere blog hierover. Dit gaf ons de mogelijkheid om na te denken over een verlofperiode in de zomer: een grote zegen. Eerder zagen we niet echt hoe we een periode van rust konden nemen. We zouden in mei naar Senegal gaan en in het najaar naar de Global Mercy, een heel drukke periode waarbij vrij nemen niet echt een optie is. Nu, met de uitgestelde terugkeer, kwam er toch een mogelijkheid om verlof te nemen.

Na een aantal weken werd duidelijk dat we niet alleen verlof konden nemen, maar zelfs moesten nemen. De plannen voor de Africa Mercy werden meer duidelijk. Het schip zou in het droogdok gaan: een omgeving waarbij geen families aan boord mogen zijn. Onze TFC ging hard op zoek naar een huis waar we in Nederland konden verblijven. Maar de ene na de andere optie viel af. Toch hadden we rust: God heeft ons de afgelopen jaren zo duidelijk geholpen, niet altijd op de tijd dat wij dat graag zouden willen, maar wel altijd op tijd. Zo ook nu weer: we werden benaderd over een huis dat al verhuurd zou zijn, de andere huurders hadden afgezien van dit huis, of wij nog interesse hadden?

Nou zeker! Zo komt het dat we nu op dit moment in Capelle wonen. Dichtbij de meeste familie en vrienden. Heel fijn om op de fiets een familiebezoek te kunnen doen. Na een jaar niet fietsen voelt dit echt als vrijheid. Ook hebben we een prachtige, rustige tuin, waar we de vogeltjes kunnen horen fluiten. Het zijn zulke dingen die we nu het meest waarderen, na een jaar waarin we toch wel beperkt zijn geweest in onze bewegingsvrijheid buiten het schip. De jongens plakken achter hun schooljaar aan boord nog een paar weekjes school op hun “oude school”. Fijn dat de leerkrachten hier voor open staan. Zo kunnen ze hun oude vriendjes weer ontmoeten en ook het Nederlands weer even bijspijkeren.Jongens Euromast.jpg

We kunnen nu even afstand nemen van het schip. En zo weer “opladen”. Nu we op afstand zijn, kunnen we bepaalde belevenissen ook beter in perspectief plaatsen. Het afgelopen jaar was niet het makkelijkste jaar. Maar zeker nu we terug kijken, kunnen we zeggen, dat God ons iedere dag heeft geholpen, ons de kracht heeft gegeven om ons werk te doen en de wijsheid om besluiten te nemen.

Daarom, mijn geliefde broeders, wees standvastig, onwankelbaar, altijd overvloedig in het werk van de Heere, in de wetenschap dat uw inspanning niet tevergeefs is in de Heere. 1 Korinthe 15 : 58

Deze weken van verlof zijn ook goed om weer vooruit te kijken. Tijdens deze weken hebben we veel besluiten moeten nemen die samenhangen met  een (vervroegde) terugkeer naar het schip. Op de langere termijn verhuizen we naar het nieuwe schip Global Mercy, zoals we in eerdere blogs ook hebben aangegeven. Om een goede overgang van het werk te verzorgen, is overdracht aan een opvolger aan boord van de Africa Mercy nodig. Er zijn nog dusdanig veel werkzaamheden te doen (onderhoud en vervanging van apparatuur) voordat het schip terug kan naar Senegal, dat het nodig is dat een nieuwe medisch technicus start, zodra de Africa Mercy uit het droogdok komt. Nu bleek recent echter, dat ik (Guido) op dat moment ook verwacht word in Antwerpen voor de inrichting van de Global Mercy. Uiteindelijk hebben we nu een medisch technicus gevonden, die al eerder (in augustus) aan boord kan komen, zodat we tijdens het einde van de droogdokperiode al kunnen starten met de overdracht van de werkzaamheden. Marie-Anne en de jongens zullen in een appartement in Las Palmas verblijven, omdat families niet aan boord kunnen zijn als het schip in het droogdok ligt.. Zo zijn we toch bij elkaar en kan een goede overdracht van werkzaamheden plaatsvinden. Daarna, als ik naar Antwerpen ga, zullen we tien weken van elkaar gescheiden zijn. Dat is ook de reden waarom we in Las Palmas nog graag zo lang mogelijk bij elkaar zijn. Uiteindelijk hopen we in december van dit jaar als gezin aan boord van de Global Mercy te zijn.Africa Mercy in droogdok 2021.png

De Africa Mercy is op dit moment in droogdok in Las Palmas en krijgt een nieuwe verflaag.

En tenslotte zien we er naar uit om begin 2022 weer terug naar Senegal te gaan, het land waar we in 2020 onverwacht vanwege COVID-19 moesten stoppen. De afgelopen tijd hebben we goed gebruikt om het schip klaar te maken en waar mogelijk beter te maken, en daarnaast de komst van het tweede schip -de Global Mercy- voor te bereiden, zodat we straks onze patiënten in Afrika weer de best denkbare zorg kunnen bieden. Omdat we het 2000 jaar oude voorbeeld van onze Heere Jezus willen volgen, die onder meer de blinden en zieken genas vanuit Zijn liefde voor deze wereld.

Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. Want God heeft Zijn Zoon niet in de wereld gezonden opdat Hij de wereld zou veroordelen, maar opdat de wereld door Hem behouden zou worden. Johannes 3 : 16 en 17


Gesprek laden